Hierboven zie je Jazzlynn met haar kitten Freddy. Die twee zijn onafscheidelijk. Op dr eerste foto heeft ze hem zelf zo neer gezet dat ze ermee kan knuffelen. Toen was ze wat ziektes. Zie vorige post. Maar ze vindt het ook geweldig om de grotere kat Nightmare te pakken. Wat me is opgevallen, is dat ze met de katten voorzichtiger is als met de hond!
De hond moest namelijk laatst naar de dierenarts. Hij liep toen bijna 4 dagen mank en trilde en je zag duidelijk dat hij pijn had. Bij de dierenarts durfde ze niet zo goed te zeggen wat het zou kunnen zijn. Want de stoere hond gromde niet, blafte niet en piepte niet. Hij zat gewoon rustig te wachten tot we klaar waren. Wat heb je daar nu weer aan? Ja, een kind vriendelijk hondje. Er werd gevraagd of hij misschien een klap gehad heeft of heeft vastgezeten. Nee niet dat ik weet. Hond aan de pijnstillers en antibiotica dan maar en bellen als het niet beter gaat. Gelukkig ging het beter en net als je denkt er vanaf te zijn gebeurd er iets. Ik hoor een hoge en felle piep. Ik schrik op en kijk naar de plek waar het geluid vandaan komt. En wat zie ik? Jazzlynn die aan rocky zn poot wilt trekken.
Het was dus waarschijnlijk niet een ontstoken gewricht maar een licht gekneusd pootje door een baby. Hmm, ze zeggen laat nooit je kind zonder toezicht bij een dier je weet niet wat ze kunnen doen. Met Jazz geldt dat zeker. Voortaan zet ik haar in de kinderstoel als ik aan het schoonmaken ben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten